>چهارده خرداد روز ارتحال امام خمینی (رحمه الله علیه) :

="color: #993300;">

 شهر را فرا گرفته بود. شهر در سیاهی و ظلمت به سر می برد.نفسها به شماره افتاده بود. ناگهان خورشیدی بر دل سیاه شهر طلوع کرد.باران عشق بر گونه های خشکیده بارید.دست نسیم گاهای بی جان را نوازش کرد.امام آن ابر مرد تاریخ دل سیاه شهر را به روشنایی مبدل ساخت.امام آمد.دلها آرام گشت.شهر در آغوش بهار جای گرفت. یادمان نمی رود روزهای پر شور دفاع مقدس را .ان روزها که جوانها دست دردست ملائک دعوت حق را لبیک گفتند. دلگرم به داشتن امام بودیم.

 اما عصر 14 خرداد. دقایق نفس گیر و تلخ گلو یمان خیس ماتم شد. روح خدا به خدا پیوست . بهارمان به دست خزان سپرده شد.چه غمناک بود روزی که پیکر مطهرت در فضای شیشه ای شهر قرار گرفت.

شهر عزادار خورشید جماران گشت .اما دلمان گرم به خورشید خامنه شد.اگر موسی نیست هارون موسی هست.اگر امام نیست سید علی ابن روح الله هست.

اگر مهدی نیست نایبش هست. مگر می توان فراموش کرد گردنه های پر پیچ و خم انقلاب را. اگر نبود سیاست رهبری، چاره ای جز سقوط نداشتیم مگر می شود فراموش کرد روزهای پر از فتنه را که زانوهایمان می لرزید اما عصای علمدار خامنه ای. ما دوشادوش و دست در دست هم، همچون عمار پشت سررهبری ایستاده ایم تا پایان خط، جایی که پرچم مقدس را به صاحب اصلی تحویل دهیم.

ای امام امام عزیز شما با دلی آرام و قلبی مطمئن با ضمیری امیدوار پر کشیدی !

دلت آرام. قلبت مطمئن. ضمیرت امیدوارما تا آخر ایستاده ایم.