e="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; font-family: "” lang="FA">یکی از اقسام نگاه های انسان ، نگاه عبرت آمیز است که آدمی از آن پند می گیرد و این نگاه برای انسان موجب منفعت است.

هارون الرشید به حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام ) نوشت« عظنی و اوجز» مرا با بیان کوتاه موعظه کن. حضرت فرمود: ” هیچ چیز نیست که چشمت بر او افتد مگر آن که برای تو موعظه و نصیحت است.”

امام علی (علیه السلام) فرمود: چقدر زیاد است چیزی که موجب عبرت است ولی عبرت گرفتن کم است.

لذا در بیام موعظه موسی بن جعفر (علیه السلام ) بود که آن چه دو چشم تو می بیند در او موعظه است و اگر انسان کاخ ها را می بیند موعظه است که دیگران با قدرت ظاهری بودند و رفتند و اگر میزها را می بیند موعظه است که دیگران چند روزی رئیس بودند و رفتند. و اگر خانه های آبا و اجداد را می بیند موعظه است که آنها گذاشتند و رفتند و … .

خلاصه در تمام عالم آن چه را که انسان می بیند موعظه است برای انسان که درس عبرت بگیرد و خود را اصلاح نماید.

امام علی (علیه السلام) : کسی که به دیده عبرت بنگرد بینا می شود و کسی که بینا شد می فهمد و کسی که فهمید به درجه علم و دانستن ارتقا می یابد.

( رساله حقوق امام سجاد علیه السلام ،ص 98)