مقام معظم رهبری که خود از اهالی اندیشه و از شیفتگان کتاب و کتاب خوانی هستند، دغدغه مبارک اهتمام به مطالعه و کتاب را در سخنان خویش این گونه ابراز کرده اند: «[در زمان شاه] برابر گزارش های همان روزگار، در شهر تهران و برخی شهرهای دیگر، شمار می خانه ها بیش از شماره کتاب خانه ها و کتاب فروشی ها یا چند برابر آنها بود. اکنون ملت ایران باید عقب افتادگی ها را جبران کند. اینک فرصت بی نظیری از حکومت دین و دانش بر ایران پدید آمده است که باید از آن در جهت اعتلای فکر و فرهنگ این کشور بهره جست…. کتاب خوانی را باید جزو عادت خودمان قرار دهیم. به فرزندانمان هم از کودکی عادت بدهیم کتاب بخوانند…. باید پدرها و مادرها، بچه ها را از اول با کتاب محشور و مأنوس کنند. حتی بچه های کوچک باید با کتاب انس پیدا کنند. باید خرید کتاب، یکی از مخارج اصلی خانواده محسوب شود. مردم باید بیش از خریدن بعضی از وسایل تزییناتی و تجملاتی… به کتاب اهمیت بدهند؛ اول کتاب را مثل نان و خوراکی و وسایل معیشتی لازم بخرند بعد که تأمین شد، به زواید بپردازند. خلاصه باید با کتاب، انس پیدا کنند. در غیر این صورت، جامعه ایرانی به هدف و آرزویی که دارد که حق او هم هست، نخواهد رسید.
مقام معظم رهبری :
حادثه ( عاشورا ) را باید فهمید که چقدر بزرگ است تا دنبال عللش برگردیم . کسی نگوید که حادثه عاشورا بالاخره کشتاری بود و چند نفر را کشتند. بلکه در زیارت عاشورا میخوانیم :
((لقد عظمت الرزیه و جلت و عظمت المصیبه ))
مصیبت خیلی بزرگ است . فاجعه خیلی تکان دهنده و بی نظیر است .
برای عبرت گیری از عاشورا، باید عظمت این مصیبت را درک کرد. توجه به سابقه ی درخشان اباعبدالله (ع)
حادثه ی عاشورا را باور نشدنی مینماید اما همین حادثه ی باور نکردنی اتفاق افتاد .
معنای شهادت امام (ع) این بود که جامعه ی اسلامی در طول پنجاه سال از معنویت و حقیقت تهی شده است .
اهل بیت (ع) نزد تمام مسلمانان محترمند،با این وجود با تهی شدن جامعه از معنویت،عاشورا اتفاق می افتد.
“> مشیّت الهی بر تحقّق نهضت عاشورا و تداوم آن
از زمان حضرت آدم (علیه السلام) تا عصر وقوع حادثه عاشورا انبیا و ائمه معصومین (علیهم السلام)پیوسته یادآور آن واقعه بوده اند و حتی به ذکر جزئیات آن پرداخته اند. این پیش بینی ها همه و همه، الهام گرفته از گفتگوی الهی با پیام آورانش، به ویژه آخرین و برترین آنان پیامبر خاتم( صلی الله علیه و آله) در رابطه با واقعه جان سوز عاشورا و شهادت امام حسین (علیه السلام )بوده است که ما در این جا به بعضی از آن موارد اشاره می کنیم.
در تفیسر آیه«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن ربِّهِ كَلِمَاتٍ…»[1] روایت شده است که حضرت آدم(علیه السلام) بر ساق عرش، نام پیامبر (صلی الله علیه و آله) و امامان (علیهم السلام )را دید و جبرئیل به او تلقین کرد که (هنگام توبه و مناجات ) بگو :« یا حمید به حق محمد، یا عالی به حق علی، یا فاطر به حق فاطمه، یا محسن به حق الحسن و الحسین و منک الاحسان».
هنگامی که جبرئیل نام حسین(علیه السلام) را برد، اشک از چشمان آدم (علیه السلام) روان شد و دلش شکست. از جبرئیل پرسید: «و عن ذکر الخامس ینکسر قلبی» با ذکر نام حسین (علیه السلام) دلم شکسته و اشکم سرازیر می گردد.جبرئیل جریان مصبیت امام حسین (علیه السلام) را با ذکر جزئیاتی از آن برای آدم( علیه السلام) نقل کرد:
«… فیذبح ذبح الشاة من القفا، سر آن بزرگوار نظیر گوسفند از قفا جدا می گردد». آن گاه جبرئیل و آدم (علیه السلام) برای مصائب امام حسین (علیه السلام) و همراهانش، مانند زن فرزند مرده گریه کردند.[2]
صفحات: 1· 2
امام رضا (ع) روز اول محرم به ریّان بن شبیب فرمودند:
«یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع)…»
اى پسر شبیب! اگر خواستی براى چیزى گریه کنى براى امام حسین (ع) گریه کن!
(بحار الانوار، ج44،ص286؛ امالی شیخ صدوق، ص130؛ عیون اخبار الرضا ج1، ص299)
روز عرفه، روز رسیدن به غایت آمال عارفان و روز همجواری با عرش الهی است.
این روز فرخنده بر همه مسلمین مبارک
e="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; font-family: "” lang="FA">یکی از اقسام نگاه های انسان ، نگاه عبرت آمیز است که آدمی از آن پند می گیرد و این نگاه برای انسان موجب منفعت است.
هارون الرشید به حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام ) نوشت« عظنی و اوجز» مرا با بیان کوتاه موعظه کن. حضرت فرمود: ” هیچ چیز نیست که چشمت بر او افتد مگر آن که برای تو موعظه و نصیحت است.”
امام علی (علیه السلام) فرمود: چقدر زیاد است چیزی که موجب عبرت است ولی عبرت گرفتن کم است.
لذا در بیام موعظه موسی بن جعفر (علیه السلام ) بود که آن چه دو چشم تو می بیند در او موعظه است و اگر انسان کاخ ها را می بیند موعظه است که دیگران با قدرت ظاهری بودند و رفتند و اگر میزها را می بیند موعظه است که دیگران چند روزی رئیس بودند و رفتند. و اگر خانه های آبا و اجداد را می بیند موعظه است که آنها گذاشتند و رفتند و … .
خلاصه در تمام عالم آن چه را که انسان می بیند موعظه است برای انسان که درس عبرت بگیرد و خود را اصلاح نماید.
امام علی (علیه السلام) : کسی که به دیده عبرت بنگرد بینا می شود و کسی که بینا شد می فهمد و کسی که فهمید به درجه علم و دانستن ارتقا می یابد.
( رساله حقوق امام سجاد علیه السلام ،ص 98)
class="MsoNormal” style="text-align: center; padding-left: 60px;">” اذ قال له ربه اسلم قال اسلمت لرب العالمین “( آیه 131 ، سوره مبارکه بقره)
ارزش هر چیزی هنگامی معلوم می شود که از مواد زائد خالص گردد، طلا و فلزات پر ارزش دیگر تا آن موقع که خالص نشده اند چندان مورد توجه نیستند، ولی همین که مواد و زائد و بی ارزش آنها فرو ریخت، مورد علاقه همه واقع می گردد.انسان هم هنگامی ارزش پیدا می کند که از هواپرستی و ماده پرستی بیرون آید و خویش را خالص و تسلیم حق و حقیقت گرداند چنین فردی محبوب خدا می شود و خداوند جهان او را بر می گزیند و او را به عنوان فرد برگزیده در کتاب خویش یاد می نماید.
(تفسیر نمونه ،ج 1 ،ص 338)
پایبندی به اصول اخلاقی:
نیکی و خیر و صداقت و راستی و خیرخواهی و امور اخلاقی دیگر در آرامش انسان تاثیر بسزا دارد . پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «الخیر طمانینة والشر ریبة؛ خیر موجب آرامش و شرارت موجب تزلزل است.» انسان نیکوکار با احساس رضایت از عمل خود انرژی بیشتری برای فعالیتهای بعدی خود پیدا می کند که جان با نیکی می آرامد . از این رو پیامبر اکرم (ص) می فرماید: « نیکی آنست که جان بدان بیارامد و دل با آن آرام گیرد و گناه آن است که نه جان بدان بیارامد و نه دل به آن آرام گیرد.» در جامعه ای که افراد آن وظیفه شناس و به اصول اخلاقی پایبند باشند ، خشم و ستیز و جنگ و جدال کمتر دیده می شود.از این رو امام موسی بن جعفر (ع) می فرماید: «لا عیش اغنی من حسن الخلق؛ هیچ زندگی و عیشی غنی تر از حسن خلق نیست.»